மாவட்டம் - ஓர் பார்வை

அறிமுகம்

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் தமிழ்நாட்டின் 30 வது மாவட்டமாக தர்மபுரி மாவட்டத்திலிருந்து உருவானது. இந்த மாவட்டம் பசுமையான பள்ளத்தாக்குகள், மலைகள் மற்றும் குன்றுகள் ஆகியவற்றால் சூழப்பட்டுள்ளது.

‘கிருஷ்ணா’ என்பது ‘கறுப்பு’ என்றும் “கிரி” என்பது ‘மலை’ என்றும் குறிக்கிறது. கறுப்பு கிரானைட் மலைகளுடன் அமைந்துள்ளதால் இந்த மாவட்டம் கிருஷ்ணகிரி என வழங்கப்பட்டுள்ளது. கிருஷ்ண தேவா ராயர் ஆட்சியின் கீழ் இப்பகுதி வந்தது, எனவே இந்த மன்னர் பெயரிடப்பட்டிருக்கலாம்.

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டமானது கிழக்கே வேலூர் மற்றும் திருவண்ணாமலை மாவட்டங்களையும், தெற்கே தர்மபுரி மாவட்டத்தையும், மேற்கே கர்நாடக மாநிலத்தையும், வடக்கே ஆந்திர மற்றும் கர்நாடக மாநிலங்களையும் எல்லையாகக் கொண்டுள்ளது.

இதன் பரப்பளவு 5143 சதுர.கி.மீ. இந்த மாவட்டம் சராசரியாக கடல் மட்டத்திலிருந்து 300 மீ முதல் 1400 மீ உயரத்தில் உள்ளது. இது 11º 12’வ முதல் 12º 49’வ அட்சரேகைக்கு இடையில் அமைந்துள்ளது, 77º 27’கி முதல் 78º 38’கி தீர்க்கரேகை. மாவட்டத்தின் கிழக்கு பகுதி வெப்பமான காலநிலை மற்றும் மேற்கத்திய பகுதிகளுக்கு ஒரு மாறுபட்ட குளிர் காலநிலை உள்ளது. சராசரியாக மழை வருடம் 830 மிமீ ஆகும். மார்ச் – ஜூன் கோடை காலம். ஜூலை – நவம்பர் மழைக்காலமும் டிசம்பர் – பிப்ரவரி குளிர்காலமும் நிலவும்.

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் பாரத பிரதமரின் தங்க நாற்கர சாலை திட்டத்தின் கீழ் பெங்களூர் முதல் சென்னை வரை உள்ள தங்க நாற்கர சாலையும், கன்னியாகுமரி முதல் வாரணாசி வரையிலான தேசியநெடுஞ்சாலை 7, (தற்போது காஷ்மீர் வரை தேசிய நெடுஞ்சாலை எண்.44) மற்றும் கிருஷ்ணகிரி – வாலாஜா தேசிய நெடுஞ்சாலை எண்.46, கிருஷ்ணகிரி-பாண்டிச்சேரி தேசிய நெடுஞ்சாலை எண். 66 ஆகிய தேசிய நெடுஞ்சாலைகளால் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. பெங்களூர் முதல் சேலம் வரையிலான இருப்புப் பாதையும், சென்னை சென்ட்ரல், சோலையார்பேட்டை வழியாக சேலம் செல்லும் இருப்புப் பாதையும் இம்மாவட்டத்தின் வழியாக செல்கின்றது.

தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம் ஆகிய மூன்று மொழிகளும் இந்த மாவட்டத்தில் பேசப்படுகின்றன. பிரதான மதங்கள் இந்து, இஸ்லாம், கிறித்துவம் ஆகியவை. கிருஷ்ணகிரி மாவட்டமானது தேசிய ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் மத நல்லிணக்கத்திற்கான ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது.

மக்கள்தொகை புள்ளிவிபரம்

மக்கள்தொகை புள்ளிவிபரம் [கணக்கெடுப்பு – 2011]

‘இருளர்’ போன்ற பழங்குடி மக்கள் தேன்கனிக்கோட்டை காட்டில் வாழ்கின்றனர். அவர்கள் நாகரிக வருகையில் தங்களுடைய அடையாளத்தையும் தனித்துவத்தையும் இழக்கவில்லை. அவர்களுக்கு மரம் ஏறுதல், தேன் சேகரிப்பு மற்றும் காட்டு விலங்குகள் இருந்து தங்களை பாதுகாக்கும் திறமைகள் உள்ளன.

சாலை போக்குவரத்து

இந்தியாவின் தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையத்தால் நிர்வகிக்கப்படும் பிரதமரின் தங்க நாற்கர திட்டத்தால் இந்த மாவட்டம் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மாவட்டத்தில் தேசிய நெடுஞ்சாலைகளின் சந்திப்பு உள்ளது.

• தே.நெ. 7 (கன்னியாகுமரி-காஷ்மீர்)
• தே.நெ. 46 (சென்னை-பெங்களூர்)
• தே.நெ. 66 (பாண்டிச்சேரி-பெங்களூர்)
• தே.நெ. 207 (சர்ஜாபூர்-பாகலூர்-ஓசூர்)
• தே.நெ. 219 (கிருஷ்ணகிரி-குப்பம்)

இதைதவிர மாநில நெடுஞ்சாலைகள் மற்றும் மாவட்ட நெடுஞ்சாலைகள் மாவட்டத்தின் எல்லா நகரங்களையும் கிராமங்களையும் இணைக்கின்றன. இந்த மாவட்டத்தின் தலைநகரில் நான்கு தேசிய நெடுஞ்சாலைகள் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.

கிருஷ்ணகிரி மாவட்ட மக்கள் பல்வேறு இன குழுக்களாக உள்ளனர். காஷ்மீர், மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா மற்றும் ஆந்திரா ஆகிய இடங்களில் உள்ள மக்கள் இந்த மாவட்டத்தில் குடியேறினர். எனவே, அது ஒரு காஸ்மோபாலிட்டன் சமுதாயம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. பழங்கால கலை மற்றும் கலாச்சாரம் பாதுகாக்கப்பட்டு பராமரிக்கப்படுகிறது. கிராமப்புற மக்களுக்கு முக்கிய பொழுதுபோக்கு தெருக்கூத்து மற்றும் சேவை ஆட்டம்.

வேளாண்மை

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தின் முக்கிய பயிர்கள் நெல், மக்காசோளம், ராகி, வாழை, கரும்பு, பருத்தி, புளி, தேங்காய், மா, நிலக்கடலை, காய்கறிகள் மற்றும் மலர்கள். இம்மாவட்டத்தில் வேளாண் வணிகத்திற்கு சிறந்த வாய்ப்பு உள்ளது. தமிழ்நாடு வேளாண்மைப் பல்கலைக்கழகத்தின் வேளாண் ஆராய்ச்சி மையம் 1973 ஆம் ஆண்டு முதல் பையூரில் திறம்பட செயல்பட்டு வருகிறது. 18.5 ஹெக்டரில் இந்த மையம் செயல்படுகிறது. விவசாயிகள், சாகுபடி நவீன தொழில் நுட்பத்தை உருவாக்கவும், பின்பற்றவும் உதவுகிறது. ஆராய்ச்சி மூலம் கலப்பின விதைகள் வளர்ச்சியடைந்துள்ளன, இது அதிகமான எடை மற்றும் சிறந்த தரத்தை அளிக்கிறது.

தோட்டக்கலை

தோட்டக்கலை பயிர்கள் பயிரிடுவதற்கு கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் மிகவும் ஏற்றது. மற்ற நடவு பயிர்கள், மருத்துவ தாவரங்கள், பழங்கள், காய்கறிகள், மசாலா பயிர்கள் மற்றும் மலர்கள் அதன் மிதமான காலநிலை, அதிக உயரம் மற்றும் மண் வளத்தின் மூலம் நன்கு வளர்க்கப்படுகின்றன.

பட்டுப்புழு வளர்ப்பு

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தில் 5069 ஏக்கர் நிலம் மல்பெரி சாகுபடிக்கு கீழ் உள்ளது. ஏக்கருக்கு 5 என்ற விகிதத்தில் சுமார் 24,345 நபர்களுக்கு வேலை வாய்ப்பும் உள்ளது. மல்பெர்ரி பயிற்சியின் பயிற்சியின்போது, பட்டுப் புழுக்களை வளர்ப்பது அரசின் பெரிய நெட்வொர்க் மூலம் செய்யப்படுகிறது. பட்டு வளர்ப்புத்துறை சார்ந்த கீழ்க்கண்ட நிறுவனங்கள் மூலம் பட்டு வளர்ப்புத் தொழில் இந்த மாவட்டத்தில் நல்ல வளர்ச்சியடைந்துள்ளது.

இயற்கை வளங்கள்

கிருஷ்ணகிரி 2,024 சதுர கி.மீ. வன பரப்பு கொண்ட தமிழ்நாட்டின் மாவட்டங்களில் ஒன்றாகும். இயற்கை வளங்கள் கொண்ட வன பரப்பு இம்மாவட்டத்தின் தனித்துவ அம்சமாகும். இந்த மாவட்டத்தின் மலைத்தொடர்கள் ‘மெலகிரி’ என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இங்கு வெப்பமண்டல காடுகள், இலையுதிர் காடுகள், முள் புதர்கள் மற்றும் மூங்கில் காடுகள் முக்கிய வகை வனப்பகுதி ஆகும். தேன்கனிக்கோட்டை பகுதி அடர்த்தியான காட்டால் சூழப்பட்டுள்ளது. மற்ற பகுதிகள் புதர்கள், மலைகள் மற்றும் புல்வெளிகளுடன் காணப்படுகின்றன.

தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகள்

பெரிய காட்டு விலங்குகளில் யானைகள், சாம்பார், பசும்பால் மான், கவுர், காட்டுப்பன்றி, சிறுத்தை போன்றவை அடங்கும். தேன்கனிக்கோட்டை தாலுக்காவின் வனப்பகுதி பிரதான யானை வாழ்விடங்களை உருவாக்குகிறது. சுமார் 450 சதுர கி.மீ. இல் ஏராளமான மூங்கில் காடுகளுடன் இந்த பகுதி யானைகளுக்கான ‘காவிரி காப்புக்காடு‘ ஆகும். பறவைகள் சரணாலயம் ஃப்ளைகேட்ஷரைப் போன்ற அழகிய பறவைகளுடன் கவர்ச்சிகரமானதாக இருக்கிறது. அச்செட்டி மற்றும் ஓசூர் பகுதிகளில் உள்ள பெரிய ஏரிகள் ஏராளமான புலம்பெயர்ந்த பறவைகள் போன்ற வண்ணமயமான பறவைகள், தேனீக்கள் போன்றவற்றை ஈர்க்கின்றன. பறவைகள் மற்றும் பாலூட்டிகளுக்கு மட்டுமல்லாமல், பலவிதமான பட்டாம்பூச்சிகள், பெரிய சிலந்திகள் போன்றவை உள்ளன. தேன்கனிக்கோட்டை தாலுகாவில் உள்ள கோடகரை காடு ஒரு குறிப்பிட்ட பருவத்தில் பெருமளவிலான புலம்பெயர்ந்த பட்டாம்பூச்சிகள் காணப்படுகிறது, இந்த காடு வழியாக ஆயிரக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த பட்டாம்பூச்சிகள் கடந்து செல்லும் மேகம் போல பறந்து செல்கின்றன.

இங்கு காடுகளில் செம்மரம் தேக்கு சந்தனம் போன்ற மர வகைகள் உள்ளன மருத்துவ மூலிகைகள், நெல்லி, காடுக்காய், சீயக்காய், புங்கம் முதலிய சிறு செடிகள். சரக்கொன்றை (‘காசியா ஹிஸ்டுலா’) போன்ற மரங்கள் காணப்படுகின்றன. புங்க மரங்கள் இந்த காடுகளில் ஏராளமாக காணப்படுவதால், உயிர்-எரிபொருளான புங்கம் எண்ணெய் பிரித்தெடுக்கப்படுகிறது.

வணிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வன வளங்கள் செம்மரம், சந்தனம், தேக்கு மற்றும் மூங்கில் போன்றவை காணப்படுகின்றன. இந்த மரங்களிலிருந்து கட்டுமான வேலைகள், வீடு கட்டுமானம், கப்பல் கட்டுதல், காகிதம் மற்றும் கூழ் உற்பத்தி, பென்சில் மற்றும் ஓடு மர தொழிற்சாலை ஆகியவற்றிற்கான பெரும் தேவை உள்ளது. அவை தேசிய வருவாய்க்கு மிகுந்தபங்களிப்பு செய்கின்றன. கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தில் மூலிகைகள் மற்றும் மருத்துவ தாவரங்களுக்கான வளர்ப்பு, நாற்றங்கால், நறுமண எண்ணெய் பிரித்தெடுத்தல் சந்தன மர எண்ணெய் ஆகியவை தொழில்துறை வளர்ச்சிக்கான முக்கிய பங்களிப்பாகும். பழங்குடியினர் மூங்கில் அரிசி மற்றும் தேன் போன்ற வன உற்பத்திகளால் தங்கள் உணவுத் தேவை போக வணிக பயனடைகிறார்கள்.

கனிமங்கள் மற்றும் தொழிற்சாலைகள்

பாரடைஸ் என்பது கிருஷ்ணகிரியில் கிடைக்கக்கூடிய மிகவும் பிரபலமான பலவண்ண கிரானைட் ஆகும். ஓசூர் மற்றும் தேன்கனிக்கோட்டையில் பிளாக் கிரானைட் உள்ளது. ஓசூர் பகுதியில் கிரானைட் செயலாக்க அலகுகள் கிரானைட் அடுக்குகளை உருவாக்கி அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன. அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, ஆஸ்திரேலியா மற்றும் பல ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கு பெருமளவிலான பல வண்ண பாரடைஸ் அடுக்குகள் ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றன. மின்தடையற்ற மின் விநியோகம் மற்றும் மலிவான விலையில் மூலப்பொருள் மற்றும் நிலப்பகுதி ஆகியவற்றின் மூலம் இந்தத் தொழிற்துறை வளர்கிறது. தேன்கனிக்கோட்டையில் குவார்ட்ஸ் மற்றும் ஊத்தங்கரையில் சுண்ணாம்புக்கல் வெட்டி எடுக்கப்படுகின்றன.

ஆறுகள்

மாவட்டத்தில் காவேரி மற்றும் தென் பென்னார் தேன்கனிக்கோட்டையில் தென் மேற்காக நுழைகிறது. இது ஒகேனக்கலில் உள்ள ஒரு நீர்வீழ்ச்சியை உருவாக்கி மேட்டூர் அணைக்கு செல்கிறது. தென் பென்னார் கர்நாடகாவின் நந்தி துர்கில் உருவாகி ஓசூர், கிருஷ்ணகிரி மற்றும் ஊத்தங்கரை தாலுகாக்கள் வழியாக பாய்கிறது. வன்னியார் மற்றும் மார்கண்ட நதி இந்த தென் பென்னாரில் கலக்கிறது.

நீர்த்தேக்க திட்டங்கள்

கிருஷ்ணகிரி நீர்த்தேக்க திட்டம், சூளகிரி-சின்னார் நீர்த்தேக்கம், ஊத்தங்கரை நீர்த்தேக்கம், பாம்பார் நீர்த்தேக்கம், கெலவரபள்ளி நீர்த்தேக்கதிட்டம் மற்றும் பாருர் ஏரி ஆகியவை இம் மாவட்டத்திற்கு பாசன ஆதாரங்கள். இந்த நீர்த்தேக்கங்களின் மூலம் 18,965 ஹெக்டர் சாகுபடி செய்யப்படுகிறது

புனித தலங்கள்

கிருஷ்ணகிரி, பெண்ணேஸ்வர மூர்த்தி கோவில், லக்ஷ்மி நாராயணா கோவில் குன்டிஸ்வரர் கோவில், காவேரிப்பட்டினம் முத்தாலம்மன் கோவில், ஜக தேவி பாலமுருகன் கோயில், ஓசூர் சந்திரசேஸ்வரர் கோவில், தேன்கனிக்கோட்டை ‘பெட்டரேயா ஸ்வாமி’ சிவன் கோயில், கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தின் புனித ஸ்தலங்களில் ஒன்றான இந்த கோயில்கள் சோழ மற்றும் விஜய நகர் காலங்களில் கட்டப்பட்டதாக கல்வெட்டுகள் தெரிவிக்கின்றன. தேன்கனிக்கோட்டையின் புனித தர்கா, கிருஷ்ணகிரியின் சேக்ரட் ஹார்ட் சர்ச் இந்த மாவட்டத்தில் பிரபலமான புனித இடங்களாகும்.

வரலாறு

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் வரலாற்று முக்கியத்துவம் உள்ளது. இந்த மாவட்டத்தில் சிந்து ஓவிய நாகரிகம் மற்றும் பல பாறை ஓவியங்கள் மற்றும் பாறை சித்திரங்கள் இந்த மாவட்டத்தின் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தை பறை சாற்றுகின்றன. சோழர் காலத்தின்போது, கிருஷ்ணகிரிப் பகுதி ‘நிகரிலி சோழமண்டலம்’ என்றும் ‘விதுகதழகி நல்லூர்’ என்றும் அழைக்கப்பட்டது. வரலாற்று ஆதாரங்களின்படி ‘நுளம்பர்’ ஆட்சியின் கீழ் இது ‘நுளம்பாடி’ என பிரபலமாக இருந்தது.

கிருஷ்ணகிரி முற்காலத்தில் “எயில் நாடு” எனவும், ஓசூர் “முரசு நாடு” எனவும், ஊத்தங்கரை “கோவூர் நாடு” எனவும் அழைக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.

போரில் உயிரிழந்தவர்களை பெருமைப் படுத்தும் வகையில் நடுகற்கள் அமைக்கப்பட்டன. ‘சங்க காலத்திலிருந்து அரசர்களின் நலனுக்காக தங்களது உயிர்களை தியாகம் செய்யும் மக்களுக்கு நினைவுக் கற்கள் அமைப்பதற்கான ஒரு பாரம்பரியம் இருந்தது. சங்க காலத்தில் போர் வீரர்களுக்கு வைக்கப்படும் “நவகண்டம்” எனப்படும் நடுகற்கள் இம் மாவட்டத்தில் அதிகம் காணப்படுகிறது.

இந்த மாவட்டத்தில் கிடைக்கக்கூடிய நினைவுச்சின்னங்கள் ஏராளமான மக்களின் பெருமையையும், நல்லொழுக்கத்தையும் பற்றி நிறைய பேசுகின்றன. இந்த இடம் ஒரு காலத்தில் கொடை வள்ளலான அதியமான் ஆட்சி செய்து வந்த இடமாகும்.

சேலம், தர்மபுரி, கிருஷ்ணகிரி மற்றும் மைசூர் பகுதிகள் சங்க காலத்தில் “தகடூர்” அல்லது “அதியமான் நாடு” என்று பெயரிடப்பட்டன. மகாராஜா அதியமான் தனது அவையை அலங்கரித்த பெரும் கவிஞரான “அவ்வையார்”க்கு நீண்ட ஆயுளை தரக் கூடிய “கருநெல்லி”க் கனியை வழங்கினார்.

பல்லவர்கள், கங்கா வம்சத்தினர், நுளம்பர்கள், சோழர்கள், ஹொய்சாளர்கள், விஜய நகர் பேரரசர்கள், பிஜப்பூர் சுல்தான்கள், மைசூரின் உடையார்கள் மற்றும் மதுரை நாயக்கர்கள் ஆகியோர் இந்த பகுதியை ஆண்டனர்.

முற்காலத்தில் இந்த இடம் தமிழகத்தின் எல்லையாகவும் இருந்து வந்துள்ளது, இப்போதும் இருந்துகொண்டிருக்கின்றது. இப்பகுதியில் “பாராமகால்” என அழைக்கப்பட்ட 12 கோட்டைத் தலங்கள் வரலாற்றில் மிக முக்கியப் பங்கு வகித்துள்ளது. இதில் முதன்மையானது கிருஷ்ணகிரியில் அமைந்துள்ள கோட்டையாகும் சையத் பாஷா மலை. இந்த கோட்டை விஜயநகர பேரரசர்களால் கட்டப்பட்டதாகும். ஹொய்சாள மன்னன் வீர இராமநாதன் தற்போதய கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்தின் “குந்தானி” என்னும் இடத்தை தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி புரிந்ததாகவும், மற்றொரு மன்னனான ஜெகதேவிராயர், ஜெகதேவி என்னும் இடத்தைத் தலைநகராகக் கொண்டு 12 கோட்டைகளில் ஒன்றை அங்கு கட்டி ஆட்சி செய்ததாகத் தெரிகிறது.

முதலாம் மைசூர் போரின்போது ஆங்கிலேய படைகள் கிருஷ்ணகிரி வழியாக காவேரிப்பட்டினத்திற்கு சென்று அங்கு ஹைதர் அலியின் படைகளுடன் போரிட்டதாகத் தெரிகிறது. இதில் ஆங்கிலேயர்கள் படுதோல்வி அடைந்தனர். இரண்டாம் மைசூர் போரின் போது ஹைதர் அலியின் கட்டுப்பாட்டிற்குள் சேலம் மற்றம் கர்நாடக பகுதிகள் வந்தன.

“ஸ்ரீரங்கபட்டிண உடன்படிக்கை” யின் படி சேலம் மற்றும் பாரா மஹால் பகுதிகள் ஆங்கிலேயர் வசம் வந்தது. 1792 ஆம் ஆண்டு கேப்டன் அலெக்சான்டர் ரீட் மாவட்ட கலெக்டராக அறிவிக்கப்பட்டார். பின்னர் ராபார்ட் கிளைவ் மதராஸ் மாகாணத்தின் கவர்னராக ஆனபோது பாரா மகாலின் தலைநகரமாக கிருஷ்ணகிரி மாறியது.

1. மூதறிஞர் இராஜாஜி, கிருஷ்ணகிரி மாவட்டதிலுள்ள ஓசூர் நகருக்கருகில் உள்ள தொரப்பள்ளி என்னும் ஊரில் பிறந்தவர்.
2. கிருஷ்ணகிரியில் 200 ஆண்டுகள் பழமைவாய்ந்த நீதிமன்றம் செயல்பட்டு வருகிறது.
3. 2500 ஆண்டு கால சிறப்புமிக்க பிரசித்தி பெற்ற [ஸ்ரீ காட்டு வீர ஆஞ்சநேயர் திருத்தலம் கிருஷ்ணகிரிக்கு மிக அருகில் அமைந்துள்ளது.
4. கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் ஓசூரில் பிரசித்தி பெற்ற ஸ்ரீ சந்திர சூடேஸ்வரர் ஆலயம் அமைந்துள்ளது.

ஆதாரம் : https://krishnagiri.nic.in/